Jou ontmoeten gaf mij de reden te bestaan,
Jouw afscheid de reden te leven.
Je hebt zolang zoveel gegeven,
Zelfs toen je mijn 'alles' ontnam.
Want nu kan ik tevreden zijn met niets,
En in al het meerdere ervaar ik geluk.
Ik kan niet anders dan van je houden,
Je dankbaar zijn voor wat je mij gaf.
Het is niet mislukt,
Het is nog niet gelukt.
Dum Spiro, Spero!
Zolang ik adem, hoop ik!