mijn lieve zon

Ik houd van de zon
En de zon houdt van mij
Het was liefde op het eerste gezicht
En sindsdien zijn we verbonden

Als ze in haar volle glorie straalt
Verwarmt het mij tot diep van binnen
Ik kan zonder haar
Maar nooit voor lang

Zij komt en gaat in haar eigen ritme
Wanneer ze verdriet heeft merk ik het
De lucht betrekt langzaam
En ze laat haar tranen vloeien

Dit doet ze zonder schaamte
Want ze weet dat haar tranen leven brengen.
De wereld voedt zich ermee
En het verzadigd hem, waardevol

Ze houdt ervan met me te spelen
Dan verstopt ze zich achter een wolk
Maar haar stralen verraden haar plaats
Als ik haar roep blaast ze een frisse wind

We delen een passie voor de avond
Wanneer ze dan afscheid neemt
Kleurt ze de lucht van noord naar zuid
Met een pallet van mystiek en warmte

Ik kus haar zacht in mijn gedachten
En schrijf de herinnering van het moment
Onuitwisbaar in mijn geheugen
Hoopvol kijk ik uit naar de nieuwe morgen

SinZin

SinZin

Alles sterft en vervormd
Valt uiteen en vormt opnieuw
Door toeval of geluk
onstaat iets nieuws of meer
van wat er al is
Op dezelfde plek of waar ook
maar, het een kans krijgt

Je valt uiteen in duizend delen
net als velen voor jou deden
Verspreiden stukjes overal zich
Wat blijft is een herinnering
misschien een boek of schilderij
Een idee dat doorgroeit tot
een religie of andere leugen

Hoopgevend aan wat troosteloos
verloren is voor nu en altijd
Je deeltjes hebben eeuwig leven
Waren, zijn en blijven,
maar heel kort als jóu vorm gekregen

Dum Spiro, spero!

Jou ontmoeten gaf mij de reden te bestaan,
Jouw afscheid de reden te leven.

Je hebt zolang zoveel gegeven,
Zelfs toen je mijn 'alles' ontnam.

Want nu kan ik tevreden zijn met niets,
En in al het meerdere ervaar ik geluk.

Ik kan niet anders dan van je houden,
Je dankbaar zijn voor wat je mij gaf.

Het is niet mislukt,
Het is nog niet gelukt.

Dum Spiro, Spero!
Zolang ik adem, hoop ik!

Kind van de Zon

Ik loop mijn weg, soms alleen maar vaker met anderen
Deze anderen zijn een genot maar soms ook lijden
Soms lijd ik door anderen waar ik eens genot aan beleefde.
Maar nu ben ik vrij van het lijden, want ik hunker niet,

Niet naar bezit, niet naar het leven en niet naar de dood.
Ik geef wat ik heb, meer kun je niet verwachten. Ik geef gul.
Uit liefde. Vanochtend gaf ik een onbekende waar ik een
kamer mee deelde het besef en de zegen van de keuze.

Ik verwacht niets maar koester wat ik krijg. Veel of weinig.
Ik ben zoals ik ben, niet perfect maar altijd oprecht en
als ik mensen pijn doe is dat omdat ik het niet besef.
Ik geniet niet van de pijn van anderen. Vergeef me dus.

Soms gaan mensen hun eigen weg, lopen we niet meer op
Soms stuur ik mensen weg omdat hun schaduw te zwaar
op mijn pad schijnt. Ik ben een kind van de zon en heb
haar stralen nodig. Als ik afscheid neem is dat voor nu.

Nooit voor eeuwig. Ik houd van mensen.

Diepe winter

Na de winter komt de zomer
De winter is donker en koud
Maar niet goed of slecht
De winter is gewoon.. de winter

De zomer is gewoon.. de zomer
De zomer is goed, niet slecht
Zij brengt licht en warmte
De zomerzon verbindt mensen

Zomer, winter, zomer, winter
Zij wisselen elkaar af, oneindig
Het is niet anders, het zij zo
Het zij zo hier, in het noorden

Het is hier goed, zoals het is
Maar is het ergens beter?
Kun je de winter ontlopen
De winter diep van binnen?

Ik ken een plek, waar de zomer
slechts danst met de lente
Hun zonnen afwisselend stralen
Waar toch de diepe winter blijft

Maar het is goed zoals het is