Ritme van de oceaan


Ik lig al weer een tijdje in de haven, meestal veilig beschut tegen herfststormen en het onstuimige water van de zee buitengaats. Soms fluit de wind licht door mijn tuigage en laat zij de boot zacht schommelen. Het is een heerlijke deining die mij 's nacht in slaap wiegt, waarbij het ritmisch getik van de vallen tegen de mast een magische uitwerking heeft op mijn gemoed .

Maar soms komt de wind vanuit het noordoosten hard de haven in en wordt het verblijf aan boord ongemakkelijk. Het heeft onrust tot gevolg, korte nukkige bewegingen zijn door de hele boot voelbaar en de onregelmatigheid maakt mij dan soms prikkelbaar. Vaak moet ik de kajuit uit om de landvasten van mijn boot te controleren en opnieuw te stellen. Vaartuigen die reeds langere tijd verlaten zijn vormen een hysterisch orkest van snaarinstrumenten en trommels.
Maar ik besef mij ook dat dit bij het leven hoort waar ik voor gekozen heb. Dat maakt dat ik deze omstandigheden, waar ik geen invloed op heb, steeds makkelijker kan accepteren. Daarbij zijn deze noordooster winden slechts incidentele voorbijgangers.

Vlak na mijn aankomst in de haven, waar ik slechts een korte tijd zou doorbrengen om proviand in te slaan en even uit te rusten van het afgelegde traject, deed ik mijn routinematige technische check. Iets wat een volwaardig schipper regelmatig behoeft te doen. Ik concludeerde dat er één en ander aan de boot schortte wat mijn onmiddellijke aandacht vroeg. Ik besloot te blijven en schatte in dat ik binnen zeven of acht weken weer het ruime sop kon kiezen. Het liep anders.

Een voor het oog onzichtbare scheur in de romp, net boven de waterlijn, vond ik een te groot risico om door te varen. Ik ontdekte het mankement bij toeval, of waren het misschien toch mijn ervaring en het feit dat ik mijn boot zelf van casco af had opgebouwd. Het leek mij hoe dan ook een goed plan om expertise in te schakelen. Met de havenmeester, enkele technici van het plaatselijk maritiem onderhoudsbedrijf en natuurlijk de beste schippers aan de wal, kwamen er hele discussies los. Variërende adviezen waren het gevolg. "Waarom maak je je druk, je ziet er toch niets van", "Daar kun je niets meer aan doen, behalve een lapje polyester erop en verdergaan" maar ook "Serieuze problemen als deze moet je onder ogen zien, doordacht analyseren en repareren met alle beschikbare middelen, zodat je verantwoord de haven weer kunt verlaten". Mijn keuze viel op deze laatste optie. Ik zou voorlopige niet vertrekken en besloot met behulp van vakmensen de boot eerst goed onder handen te nemen.

In het begin miste ik de zee, de dagelijkse gang over haar golvend oppervlak en het snijden van de boeg door de soms schuimende koppen op het water. Het gevoel van oneindige vrijheid dat dan binnen in mij gloeide als een kolenkachel in de winter. Ik liep tijdens mijn langdurig verblijf dagelijks naar de kop van de haven om de wind in mijn gezicht te voelen, te genieten van de mooie uitzichten en het spatwater van de golven die tegen de basaltblokken sloegen en mij in nevelen hulde te ervaren. Letterlijk en figuurlijk. Ik verlangde sterk naar wat er nu niet was, maar waar ik in de toekomst weer deel van zou uitmaken. De realiteit van de dag en het belang de schade te herstellen brachten mij uiteindelijk weer terug in het heden.

Ik stuurde de werkzaamheden op de koers die ik wilde varen maar was niet altijd betrokken bij de feitelijke uitvoering. Dat gaf mij de mogelijkheid zo nu en dan op mijn gemak een rondgang door de haven te maken en kennis te maken met de mensen die de haven, soms slechts tijdelijk, bevolkten. Hoewel de meesten heel begaan waren met mijn lot had iedereen zo zijn of haar eigen beslommeringen. Ik vond een goede mix tussen mijn eigen belangen en die van anderen. Omdat ik aan boord beperkte ruimte heb bezit ik alleen het uiterst noodzakelijke materiaal. Ik kon gereedschap lenen waar ik wilde en deelde mijn kennis, ervaring en kundigheid. Een balans op basis van de invulling van noden en niet op basis van besteedde uren of geld.

Uiteindelijk vorderden de werkzaamheden en merkte ik dat de schade dankzij het vakwerk verricht door vele handen kundig was hersteld. Er kon nog van alles kapot gaan in de toekomst maar deze voormalige scheur was wat mij betreft hersteld voor de eeuwigheid.
Er waren inmiddels zes maanden voorbij gegaan sinds ik de poort van de haven binnen gleed. Deze stek had mij rust en zekerheid geboden en was een vertrouwd onderkomen geworden. Met velen had ik vriendschap gesloten en het besef dat ik mij langzamerhand moest voorbereiden op mijn vertrek ontstemde mij enigszins. Terwijl de laatste kwasten over de huid van mijn boot streken werkte ik mijn lijstje met resterende werkzaamheden af. Nog hier en daar wat hand- en spandiensten verlenend nam ik tegelijkertijd afscheid. Ik voelde langzaam de rust terug komen en het besef dat avontuurlijke reizen mij opnieuw op plekken als deze zouden brengen.

Nu ik terugkijk op deze tijd ben ik mij er ten diepste van bewust dat de scheur in mijn romp een zegen is geweest voor mij en anderen. Ik besef mij dat reizen niet altijd betekend onderweg zijn.
Mensen vragen mij wel eens hoe ik de onzekerheid van een reizend bestaan weersta, de eenzaamheid die het soms ook met zich meebrengt. "Wanneer ga je weer settelen" is een terugkerend thema in gesprekken. Nu weet ik wat mijn antwoord is op deze vraag. Mijn reis zal ik soms onderbreken maar nooit staken.
Ik kan niet zonder het ritme van de oceaan.



The rhythm is magic, feel it in your soul
 The rhythm is the power of creation
 In every living thing, the force within
Marie Claire D'Ubaldo, Rhythm is magic

Bewust leven en keuzes maken

Dit weekend keek ik naar Brain Games op National Geografic Channel. Een interessant programma over de werking van het menselijk brein. Dit keer handelde het over hoe de hersenen werken bij het maken van keuzes. Wij maken duizenden keuzes per dag en de meesten zijn geautomatiseerd. Dat wil zeggen dat je er niet bewust bij nadenkt, dat je ervaring je heeft geleerd in bepaalde omstandigheden een serie keuzes af te wikkelen die uiteindelijk je gedrag bepalen. Voorbeelden hiervan zijn dat je je handen wegtrekt als je iets wat heet is aanraakt, dat veel mensen glimlachen als ze een baby aankijken en ga zo maar door. Wij vertrouwen er in heel veel gevallen op dat ons brein de juiste keuzes voor ons maakt.

In deze aflevering kwam met name aan de orde dat onze hersenen ons dagelijks voor de gek houden. Zo werd er aan twee groepen proefpersonen 5 verschillende producten na elkaar getoond waar zij een rapport over moesten invullen om te bepalen welk product volgens hen het beste was. Voor de groep vrouwen waren dit panty's en voor de groep mannen spijkerbroeken. Iedereen gaf verschillende, onderscheidende positieve en negatieve kenmerken van de verschillende producten. Wat bleek? De proefpersonen hadden elke keer hetzelfde exemplaar beoordeeld. Conclusie: onze verwachting bepaalt voor een groot deel onze waarneming en de keuzes die we maken.

In een andere test moesten proefpersonen een keuze maken uit twee gezichten op basis van aantrekkelijkheid. Beide gezichten hadden veel verschillende kenmerken. Blond of donker haar, smal of rond gezicht etc. De kaartjes werden voor de proefpersoon in het zichtveld gehouden en na de keuze op tafel gelegd. Het niet gekozen gezicht werd met de foto naar beneden gekeerd teruggelegd. Daarna werd er gevraagd waarom men het gekozen gezicht aantrekkelijker vond dan het niet gekozen gezicht. Terwijl de proefpersoon de gekozen foto bekeek beschreef hij de eigenschappen van het gezicht die hem het meest aangesproken hadden bij zijn keuze. Waarom was deze test zo verrassend zou je denken? Terwijl de onderzoeker de foto's op tafel legde werden de foto's verwisseld. De proefpersoon verantwoorde zijn keuze hoewel het niet het door hem gekozen gezicht betrof. In 75% van de gevallen werd de verwisseling niet opgemerkt. Conclusie: onze hersenen accepteren de veranderde omstandigheden in veel van de gevallen en nemen de gepresenteerde situatie voor waar aan. 

Het programma heeft een hoog entertainment gehalte en dat maakt het leuk om naar te kijken, maar de uitkomsten met betrekking tot de betrouwbaarheid van onze waarneming, de werking van ons brein en keuzes die wij vervolgens maken zijn ook best schokkend te noemen.

Bovengenoemde voorbeelden geven aan dat gedurende de evolutie ons brein zich tot een geweldig complex systeem ontwikkeld heeft dat ooit diende voor de overleving van onze soort. Snelle beslissingen in het neurologisch systeem gaven ons bijvoorbeeld binnen een milliseconde de keuze: vluchten of vechten.

Uiteraard zijn veel van de geautomatiseerde keuzes en het daaruit voortvloeiende gedrag ons nog steeds tot een zegen. Maar in andere omstandigheden kunnen ze de veroorzaker zijn van veel ellende. Voor onszelf en onze omgeving. Onbetrouwbare hersenen kunnen leiden tot onbetrouwbaar gedrag. Onbewust. Kunnen we het beschaamde vertrouwen in onszelf herstellen? Gelukkig wel. Is dat gemakkelijk? Niet altijd maar ook daarin voorziet de werking van de hersenen. Door meer bewust te leven, meer bewust te zijn in onze waarneming en van de neurologische processen kunnen we onze hersenen trainen. Daarvoor zijn talloze boeken als hulpmiddel op de markt verschenen. Daarnaast is de kennis dat je hersenen je voor de gek kunnen houden ook al een hele stap in de goede richting.

Jezelf blijven ontwikkelen en voorzien in praktische hulpmiddelen zal de reis door het leven een stuk aangenamer maken en ervoor zorgen dat je beter bent opgewassen tegen de uitdagingen die deze reis je te bieden heeft.

Tip: "Je ongekende vermogens" - van Anthony Robbins

 Hulpmiddel: Ganesha is binnen het hindoeïsme de god van kennis en wijsheid, hij neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Hindoes bidden tot Ganesha voor ze aan iets nieuws beginnen, zoals een nieuwe baan of wanneer ze verhuizen.

In India vind je een beeld van Ganesha op veel kruispunten. Een plek waar je de keuze voor een richting moet nemen. Voor mij staat Ganesha voor het bewust keuzes maken in het leven. En bij gebrek aan beeldjes op de kruispunten in de westerse wereld heb ik hem als start afbeelding op mijn telefoon. 

Deze foto heb ik gemaakt in het tropenmuseum in Amsterdam.

meer informatie over Ganesha

Reizen door de tijd

Stel je hebt één leven. Je start je reis zonder bagage, zonder ervaring, zonder richting of doel. Maar als je geluk hebt ben je niet alleen. Je bent omgeven door mensen die van je houden, onvoorwaardelijk. Mensen die je de eerste jaren dragen op je reis. Mensen die je leren waarop je moet letten tijdens je reis zodat het een mooi avontuur wordt. Mensen die je leren te overleven, te geven en te delen. Mensen die je niet vertellen waar je heen moet gaan maar die je leren een kompas te gebruiken zodat je zelf je koers kunt bepalen als je zelfstandig wordt. Mensen die je in liefde loslaten als je op eigen benen kunt staan, wanneer jij de reis voortzet met andere mensen die je zelf gekozen hebt. Stel dat het altijd zo zou gaan...

Stel je hebt de tijd. Om te ontdekken wie je bent. Waarom je er bent. Waarom je er mag zijn, zoals je bent. Te leren uit eigen ervaring, door vallen en opstaan. Te leren van anderen en je te ontwikkelen, zonder oordelen of veroordelen. Om liefde en geluk te ervaren. Mensen te ontmoeten en soms ook weer afscheid te nemen, omdat iedereen zijn eigen reis maakt. Te leren van verdriet en tegenslag maar ook van vreugde en succes. Te leren dat het de reis is die je levend houdt. Stel je dat eens voor...

Stel dat je kunt reizen zonder tijd. Omdat één leven vaak niet genoeg is om alles uit jezelf te halen. Omdat je meer tijd nodig hebt dan één leven te bieden heeft. Omdat je soms te lang blijft hangen in problemen die je niet met een knip van je vingers kunt oplossen, die zich opstapelen naarmate je langer wacht met het zoeken naar een oplossing. Omdat het moeilijk is los te laten wat je kent, ook al verstikt het je. Omdat je soms te lang blijft hangen aan mensen die een andere reis maken dan jij, waardoor je verdwaalt in het woud van tegenstrijdige belangen. Omdat je de reis startte, zonder hulp.  Stel dat tijd er niet toe deed...

Stel dat je kunt geloven dat er meer dan één leven is, dat tijd in feite niet bestaat. Dat je kunt leven in een eeuwig NU. Waarbij je het verleden en de toekomst laat voor wat het is. Dat je leert dat leven in het NU je vrij maakt van de gedachte aan hoe het ging en hoe het zal gaan. Dat je verstand leeft bij de gratie van de gedachten die jou gevangen houden in een door jouzelf gecreëerd vacuüm, de tijd.

Leven in het NU betekend reizen zonder tijd. Dromen en fantasie kunnen werkelijkheid worden. Dat betekend niet dat je verder reist zonder tegenslag, alleen maar in geluk en tevredenheid. Het leven blijft een reis vol uitdagingen. Maar of je stilstaat in het dal, halverwege de berg of op de top, als je NU leeft maakt het niet uit waar je staat. Elk moment van bewustzijn biedt je de eeuwigheid, de schoonheid, vreugde en liefde.
De bron van het leven.


 Tip: "de kracht van het NU" - van Eckhart Tolle

de Bron. Over geluk & overleven

Reizen kan op heel veel manieren. Nee ik bedoel niet per bus, trein, vliegtuig of boot.
Reizen met je geest. Fantaseren, dromen, schrijven, lezen. Dat soort reizen bedoel ik.
Ik zal eens kijken of ik je meekrijg op mijn reizen....

Op zoek naar de bron die de basis is van het leven. Helder water, energie of wit licht.
Zomaar een paar opties. Hoe je het noemen wilt maakt niet uit. De weg naar de bron
brengt je nieuwe ervaringen die je kunt delen met anderen. Soms heb je de wind tegen
maar dan ook weer in de rug. Het hoort allemaal bij het leven. Het gaat over het leven.
Overleven op weg naar geluk. Een boeiende reis.